Bir Gelinin Gözünden Düğün Fotoğrafçısı

Merhaba arkadaşlar,

Bir yıl gibi sürede, düğün hikayesini anlatan, fotoğrafçı seçerken dikkat etmeniz gerekenleri anlatan, o günün nasıl geçtiğini özetleyen bir çok blog yazısı yazdım.  Bu kez yazma işini sevgili gelinimiz  Ayşegül üstlenmiş. Bana da kopyalamak düştü. İşte bir gelinin gözünden “düğün fotoğrafçısı“.

Ne eksik ne fazla, buyursunlar! :)

***

O çalışmalarına bayıldığım, deli gibi kıskandığım adamın bir gün düğün fotoğraflarımı çekeceği yalnızca bir hayaldi. Sonra ben daha iletişime geçemeden Neco’dan bir telefon. Ben İsmail’le tanıştım, fotoğraflarımızı o çekecek haberi. Duruşunu, çalışmalarını, saygısını ve saygınlığını ne kadar bilsem de reelde nasıl biri olduğu tam bir muammaydı. Damat gergin, ben gergin. Daha kuafördeyken darlamaya başladım İsmail’i. Sanki en yakın arkadaşımdı. Hep sakinleştirdi.

Sonra buluştuk. 10 yıllık aile dostumuzdu mübarek. Bu işe girişenlere lafım; inşallah İsmail gibi biriyle çalışırsınız. Hatta daha iyi bir fikrim var, inşallah hepiniz İsmail’le çalışırsınız? : ) Teşekkür ediyorum kardeşim. Her hafta teşekkür ettiğim gibi:) emeğin için ama dahası böyle iyi bir adam olduğun için teşekkür ediyoruz.

İzmir Alaçatı Düğün Fotoğrafları

Dar sokaklarda, bu kocaman gelinlikle, hem de bu sıcakta… Onca kalabalıkta… Yok daha neler! Gördüğüm en sıcakkanlı insanlardı. İlla ki yeniden gidilecek.

Nasıl dayanacak bu çekime, papyonu dert, ceketi ayrı dert, ben olsam dayanamazdım diye içimden geçirirken yüzündeki o gülümsemeyi gördüm. Oh be dedim. Oh be.

Biz geçerken alkışlayanlar mı istersiniz, benimle selfie çekilenler mi, bizi çekip çocuğuna gönderenler mi… : ) O özel anlarımızı çok daha özel kıldınız ulen. Tanımadığım teyzeler, genç kızlarımız, canım esnaf, yaşlı amcalar, bin teşekkür hepinize.

Bir mekanın girişinde asılı duran ufak bir ayna. İlk fotoğraflar. Ismail ‘in gerginliğimizi anlayıp nasıl da sakinleştiren, güven veren konuşmaları.

Sohbet ediyormuş gibi görünün. Sohbet edin.
-Ne konuşalım canım kocacığım?
+Sıcaktan ölücem canım karıcığım.
-Ben de seni seviyorum canım kocam benimmm.
+N’apıyoruz biz ya :) Ayşegül ölüyorum galiba. :p

Soytarı.

Ya öylece sokaklarda poz vererek albüm mü olur, hem nasıl poz vericem ki ben derken el arabasına sesleniyor İsmail. Turşucu amca gülümseyerek duruyor. İzninle abicim diyerek başlıyor çekmeye bizimki.

Kokusu huzur verdiğinden hep.

Evet. Albüm kapağımız bu olsun.

Biz yola çıkmadan gidip şemsiye almış Sanem hatun. Annem de uçağı kaçırmamız pahasına oturmuş gelinliğime uysun diye boncuklar dikmiş. En anlamlı kareler haliyle. En klasiğinden.

Çiçeğim? Tamam. Mazlum? Tamam. Artık çekebiliriz.

1700 kare fotoğraf vardı. Bunun 1000 tanesinde gülmekten koptuğumuzdan mütevellit seçmesi zor oldu.

Canım.

Ben istemedim. Zorla kaçırdı hakim bey.

“Neden hep gelinleri tek çekiyorsunuz arkadaş, O kadar papyon taktık, kuşak bağladık ya bizi de çek biraz.” İsmail yine iyi çekmiş, ben bayağı gülüyorum orada, pis kıskanç yakışıklı şey seni.

Türkan Şoray hayranıymışımcasına. Sensiz saadet neymiş

İzmir’de Bir Fotoğraf Çekimi

Çok yorulduk. Ama çok.

Belki onlarca kez duymuşsunuzdur ama işimi gerçekten seviyorum. Teşekkürler!

alaçatı düğün fotoğrafları alaçatı düğün fotoğrafları düğün fotoğrafçısı düğün fotoğrafçısı

---

Önceki Yazı

Düğün Fotoğrafçısı Olmak

Sonraki Yazı

Antakya'da Bir Düğün Hikayesi